قوله تعالى الذین یقولون ربنا ایشان که میگویند خداوند ما إننا آمنا ما که مائیم بگرویدیم فاغْفرْ لنا ذنوبنا بیامرز ما را گناهان ما و قنا عذاب النار (۱۶) و باز دار از ما عذاب آتش

الصابرین شکیبایانند و الصادقین و راست‏گویان و الْقانتین و فرمان برداران و الْمنْفقین و نفقه کنندگان و الْمسْتغْفرین بالْأسْحار (۱۷) و آمرزش خواهان (و خاصه) بسحرگاهان.

شهد الله گواهى داد خداى أنه لا إله إلا هو که نیست خدایى جز او و الْملائکة و فرشتگان او و أولوا الْعلْم و خداوندان دانش (از آفریدگان او) قائما بالْقسْط ایستاده بداد، لا إله إلا هو نیست خدایى جزو، الْعزیز قادر قوی الْحکیم (۱۸) دانا بهمه کار.

إن الدین عنْد الله الْإسْلام دین نزدیک خداوند اسلام است و ما اخْتلف الذین أوتوا الْکتاب و دو گروه نشدند ایشان که کتاب دادند ایشان را إلا منْ بعْد ما جاءهم الْعلْم مگر پس آن که قرآن بایشان آمد بغْیا بیْنهمْ بحسدى که میان ایشان بود، و منْ یکْفرْ بآیات الله و هر که بسخنان خداى کافر شود فإن الله سریع الْحساب (۱۹) الله زود شمارست، (زودتوان، زودپاداش.)

فإنْ حاجوک پس اگر با تو حجت جویند، (و پیکار آرند) فقلْ أسْلمْت وجْهی لله گویى من فرا دادم (فرا سپردم) همگى خود خداى را، و من اتبعن و هر که بر پى من ایستاد (همین کرد که من کردم،) و قلْ للذین أوتوا الْکتاب گوى ایشان را که کتاب دادند و الْأمیین و امیان عرب أ أسْلمْتمْ خویشتن بیوکنید؟ فإنْ أسْلموا پس اگر خویشتن بیوکنند (و مسلمان شوند) فقد اهْتدوْا بر راه راست آمدند و إنْ تولوْا و اگر برگردند فإنما علیْک الْبلاغ بر تو که هست پیغام رسانیدن است و الله بصیر بالْعباد (۲۰) و الله بیناست به بندگان خود.